sahabat...

kita dilahirkan di dunia ini tidak boleh berkeseorangan..telah tercatat di Luh Mahfuz bahawa kita akan punya kawan, rakan, sahabat...

tidak kira lah anda memanggil ianya apa, tetapi ia membawa maksud yang berbeza kepada setiap individu...

bagi saya, sahabat itu adalah seseorang yang sentiasa berada disamping kita tak kira kita susah ataupun senang...bukan hanya kawan untuk ketawa tetapi juga sanggup menangis bersama-sama ketika susah....

itu lah yang saya faham mengenai sahabat...tetapi, dalam hidup yang penuh pancaroba ini, memang sukar untuk menemui sahabat.....